1st weekend in the Zoo. - Reisverslag uit Olmen, België van Selma Mastenbroek - WaarBenJij.nu 1st weekend in the Zoo. - Reisverslag uit Olmen, België van Selma Mastenbroek - WaarBenJij.nu

1st weekend in the Zoo.

Blijf op de hoogte en volg Selma

16 Juni 2013 | België, Olmen

Zaterdag 15 Juni 2013.

Wat een heerlijk gevoel. Wakker worden in de zoo zelf, zonder te hoeven reizen vandaag en zelf je uren bepalen dat je wilt gaan helpen, wat je ook al zelf mag beslissen! Ik heb er voor gekozen om vandaag te gaan helpen, alleen is mijn dag anders gelopen dan gepland was. Wat er is gebeurd, zullen jullie zo verder lezen. Keep reading!

Gisteravond wilde ik gaan hardlopen door het park, maar dit werd onderbroken door een gezellig (Skype) cam gesprek met Remy. Leuk gesprek , van alles besproken en toen gebeurde er iets onverwachts. De bel ging en Remy ging naar beneden om de deur open te doen. Ik hoorde bekende naam en een bekende stem. Ik wist zeker, tot dat.. me zus voor de webcam verscheen! Wat een verrassing! Het was zo leuk om me zus even te zien en te spreken weer & hoorde weer goede dingen over Zwabber. Het gaat allemaal weer beter met hem, gelukkig maar! Uiteraard hebben we met z'n drieën een leuk gesprek gehad. De leuke gesprekken liepen tot in de latere uurtjes door, dan ik eigenlijk in gedachten had. Uiteindelijk ging ik er toch maar aan geloven door te gaan douchen en te slapen, waarna ik deze zaterdagochtend wat later uit me bedje kwam dan verwacht...

Ik besloot uiteindelijk maar om op een relaxte manier me te gaan klaar maken en na de lunch te gaan helpen in de dierverzorging. Dit werd ook weer onderbroken. Ik kwam in een gesprek met me moeder, waarbij ze vertelde dat ze niks te doen had. Het leek mij erg leuk om haar weer eens te zien en het park te kunnen laten zien! Ik sprak af dat ze smste zodra ze in het park aangekomen was, maar ik kreeg na twee uur nog geen response van me moeder. Alle zorgelijke gedachten schoten razendsnel door mijn gedachten heen & bleef hopen op een " ik kan gewoon de weg even niet vinden" response.

Uit eindelijk kreeg ik eindelijk een sms, maar het was niet wat ik wilde lezen. Me moeder had een ongeluk gehad, zo'n 20 minuten van mij vandaan.. Het moment waarbij het eindelijk tot me door drong, kwam de grote baas aan lopen en vertelde me dat de politie had gebeld & me moeder in Mol in het ziekenhuis ligt...

In alle gaos enz, heeft Zoe mij naar het ziekenhuis gebracht, waarbij we me moeder opzochten. Me moeder werd ondertussen nog helemaal onderzocht en ik heb uiteindelijk 5 uur in het ziekenhuis gezeten. Na een aantal uurtjes arriveerde me vader, stiefmoeder en Ramona ook in het ziekenhuis vanuit nederland, en mocht me moeder naar haar eigen kamer omdat ze nog een nachtje moest blijven. Me stiefheks had op dat moment wat schone kleding, ondergoed en slippers meegenomen die ze onderweg voor me moeder had gekocht. Het blijft een schat!

Uiteindelijk. hebben we moeder moeten verlaten en heeft me vader mij terug gebracht naar me studio in de Zoo. Me zus wilde nog even me studio zien, dus deze heb ik uiteraard nog even laten zien.. Hierna heb ik ze vanaf de bezoekerskant nog even snel de tijgerwelpjes laten zien & me zus was niet weg te slaan!! Daarna was het alweer tijd om te gaan.. ik zei ze weer gedag en ze vertrokken. Op het moment dat hun vertrokken zag ik Jimmy binnen met de flesjes en ik mocht Jimmy weer helpen met de fles geven bij de welpjes.. Hadden ze dat net gemist. helaas!

De rest van de avond heb ik geprobeerd een beetje te relaxen en even me gedachten te verzetten..


Zondag 16 Juni 2013.

Vanochtend toen ik wakker werd, was me moeder het eerste waar ik aan dacht. Hoe zal het met haar gaan? Hoe goed zal ze geslapen hebben? mag ze al naar huis vandaag? heeft ze nog pijn? waren de vragen die door mijn hoofd schoten. Vrijwel kort nadat ik mijn bed uit kwam, stroomden de smsjes en berichten al binnen met de vraag hoe het met me mams gaat. Op internet zag ik dat bezoekuur pas vanaf 14:00 was, waardoor ik nog even op een rustige manier kon gaan klaar maken. Eenmaal klaar, en rond deze tijd bracht Zoe mij weer heel lief naar het ziekenhuis, waarbij ze me afzette en weer terug reed naar de Zoo. Onderweg naar haar kamer belde ik nog een oud bekende en het was heel fijn om haar stem weer eens te horen na negen jaar. Ik heb besloten dat ik haar ga opzoeken deze periode nog!

Eenmaal aangekomen in de kamer, zat me moeder al aangekleed en wel om naar huis te gaan. Bertus zou haar komen ophalen, maar dat zou nog lange tijd duren. We hebben samen nog even geluncht beneden in het restaurant en wachtend tot Zoe ons weer kwam ophalen. Ik was blij dat ze naar huis mocht en dat ik haar nog even mee kon nemen met me , zodat ik nog even voor haar kon zorgen. Natuurlijk was ik niet alleen blij dat ze nog even bij me was, maar natuurlijk ook dat ze alles heel even een beetje vergat toen ze interactie kon hebben met Owen. Owen was anders dan ik van hem gewend was. Hij was erg speels en kwam tegen het hek aan staan en begon aan me kleding te trekken, bijten en te likken. Dit deed hij ook bij me moeder, en zijn nagels waren niet te voelen. Ze genoot van het moment dat ze hem aan kon raken en even interactie kon hebben met hem. Natuurlijk was ze ook even helemaal van de wereld toen ze vanuit achter het raam die kleine schattige tijgerwelpjes zag! Ze genoot er van. Als afsluiter heeft ze nog een andere poes mogen knuffelen, namelijk onze huis- dierentuin poes, die even lekker prinses heerlijk bij haar op schoot kwam liggen.

Toen Bertus eenmaal aan kwam bij de Zoo om me moeder mee te nemen, heb ik haar naar het hek gebracht en heb ik haar uitgezwaaid. Gelukkig zijn ze beide weer goed thuis gekomen en kan ik rustig gaan slapen.

Nja rustig .......
De krassen staan weer in tientallen op mijn arm tot aan bloedens toe, omdat ik net weer even de welpjes de fles mocht geven! Het was wel even schrikken als je zo in je verhaal zit en iemand op je raampje klopt. Ik heb het er voor over en wist niet hoe snel ik naar beneden moest komen!

Ik kan weer lekker gaan dromen over deze dotjes en met de trots die ik in overvloed voel! Natuurlijk nog wel met kleine zorgen over me moeder. Haar borstbeen zal nog wel tijdje pijn blijven doen, want een breuk is niet zomaar voorbij. Sterkte mam, ik hou van je!

Op naar bed, want er wacht weer een drukke week mij op! #

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Selma

--

Actief sinds 29 April 2012
Verslag gelezen: 279
Totaal aantal bezoekers 38298

Voorgaande reizen:

25 Maart 2016 - 29 Maart 2016

Een lang weekend Engeland... alleen.

26 Mei 2013 - 05 Juli 2013

Stage Olmense Zoo belgie.

03 Juni 2012 - 16 Juli 2012

AWF Volunteering/ internship Tenerife

Landen bezocht: